15 ม.ค. 57 ตรวจแผลหลัง 1 เดือน

  วันนี้มีนัดตรวจแผลผ่าหลังผ่านไป 1 เดือนค่ะ เลยนั่งรถแท็กซี่ไปคลีนิคฯ ซึ่งเพิ่งจะไปครั้งแรก -..- ลองถามคนขับว่ารู้จักไหม๊ จะได้ไม่ต้องบอกทาง คนขับพยักหน้าแต่พอไปถึง อ้าว คลีนิคฯปิดซะงั้น พิมเลยลองโทรฯไปถามคุณหมอดู เผื่อเรามาผิดที่เพราะพิมก็ยังไม่เห็นป้าย เห็นว่าแท็กซี่เค้าขับเลยไปนิดนึงจริงๆคลีนิคฯอยู่ตรงใต้สะพานแต่เค้าลืมขับเลยไปนิด พอโทรฯถามคุณหมอปรากฏว่า อ้าว วันนี้วันเสาร์เราต้องไปตรวจที่ศิริราช ก็งงๆว่าทำไมในใบนัดเขียนว่าตรวจที่คลีนิคหว่า เลยวนรถกลับไปศิริราช
  พอมาถึง สิ่งแรกที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดคือ เดี๋ยวนี้มีบันไดเลื่อนแล้ว เย้! จะได้ไม่ต้องยืนรอลิฟต์(ที่ตั้งแต่มาไม่เคยได้ขึ้นเลย นานเกิ้น แถมบางทีพี่แกไม่จอดชั้น 1 ซะงั้นด้วย) พิมก็เดินไปแผนกสูติฯ ยื่นใบนัด พยาบาลก็เช็ครายชื่อแต่ปรากฏว่า อ้าว ไม่มีชื่อพิมในใบนัดซะงั้น พิมทำหน้างงว่าอ้าว มีใบนัดแต่ไม่มีนัด - -9 พยาบาลก็ถามว่าที่ไหนออกให้ พิมเลยบอกว่า ที่ตึกพระศรีฯ พอจะออกจากรพ.เค้าก็เอาใบนัดแนบมาให้กับหนังสือเล่มสีชมพู พยาบาลก็บอกว่า ไม่มีชื่อเลย (ช่วยกันหา 2 รอบ) งั้นเดี๋ยวพี่ใส่คิวให้ละกันเนอะ พิมก็บอกว่าโอเคค่ะ
  วันนั้นคิวเยอะมากกก พิมได้คิวที่ 40 เป๊ะ แต่ก็คิดว่า อืม ปกติก็ได้คิว 35 36 นะ ไม่น่าจะนาน เพราะวันนี้ฝากตัวแสบไว้กับคุณพ่อจะได้สะดวกเพราะพิมมาตรวจแผลคนเดียว บวกกับจะได้มีเวลาไปชอปปิ้งมั่ง ช่วงนี้ความจำพิมแย่มาก วันก่อนหม่าม้าพิมมาเยี่ยม เอากระเป๋าใส่ขวดนมมาให้ พอพิมจะใช้ปรากฏว่าหาไม่เจอ ตอนหลังมาเจออยู่ตรงตู้เสื้อผ้า หลังจากหาในนั้น 5-6 รอบ คราวนี้กางเกงหายอีก แถมเป็นกางเกงที่เพิ่งซื้อมาใหม่ด้วย ไอตัวเก่าๆก็ใส่ไม่ได้ เอวใหญ่ไปอีก หงุดหงิดมาก - - วันนี้เลยจะไปหาซื้อกางเกง กับเสื้อครอบครัว
  หลังจากเพ้อแพลนโน่นนี่ว่าจะซื้ออะไรบ้าง ก็มีคุณป้าข้างหลังพิมเค้าคุยกันว่าตรวจหมอคนเดียวกันกับพิมนี่แหละ แล้วเค้ารอนานมากเพราะเค้ามาสายเลยคิวเค้าไปแล้ว เค้าก็เลยไปคอยถามพยาบาลที่เรียกคิวว่าถึงคิวที่เท่าไหร่แล้ว พิมก็เลยขอแอบฟังนิดนึง -..- ปรากฏว่าบ่าย 3 โมงเพิ่งถึงคิวที่ 20 ต้นๆ พยาบาลตรงเวชระเบียนก็คุยว่าวันนี้คนเยอะ มีหวังอยู่ยันข่าวพระราชสำนักแหง
  พอ 5 โมงกว่าก็ถึงคิวของพิม แต่ยังไม่ได้ตรวจนะคะ พยาบาลเรียกให้เข้าห้องไปเปลี่ยนผ้าถุงแล้วนั่งรอ เดี๋ยวหมอตรวจคนท้องอีก 4 คิว กับผู้หญิงอีก 2 คิวถึงจะถึงคิวเรา ระหว่างนั้นก็เจอคิวที่ 41 แล้วก็นั่งคุยกันว่าวันนี้นานเนอะ ระหว่างคุยๆกันอยู่ปรากฏว่า น้ำนมพิมมันคัดซะแล้วเพราะมาตั้งแต่บ่ายโมง ให้นมเฟรย่าครั้งสุดท้ายก็ตอน 11 โมงโน่น และเริ่มจะเลอะเสื้อผ้าแล้ว พิมเลยต้องเอาทิชชู่ไปเข้าห้องน้ำที่ใช้เปลี่ยนผ้าถุงมาบีบนมทิ้งไปก่อน ทุลักทุเลมาก - -
  ในที่สุดก็ถึงคิวพิมประมาณเกือบ 6 โมง วันนี้ทำการตรวจดูแผลผ่า คุณหมอบอกว่า ดูแลแผลดี ปากมดลูกปิดสนิทแล้ว แล้วก็มีการกดท้องนิดหน่อยซึ่ง...จุกและเจ็บ - -* และบอกว่า วันนี้สามารถมีเพศสัมพันธ์ได้แล้วนะ (แต่ไม่มีเวลาอะ 555) แล้วก็พูดถึงวิธีการคุมกำเนิดว่าจะใช้แบบไหน มีแบบใส่ห่วง แบบฝังหลอดขนาดประมาณไม้จิ้มฟันเป็นซิลิโคนที่ข้อมือ หรือจะผูกอะไรสักอย่างอันนี้พิมจำไม่ได้ หรืออย่างสุดท้ายที่ไม่เจ็บตัวคือกินยาคุม ซึ่งยาที่หมอจัดให้จะไม่มีผลต่อน้ำนม ต้องกินทุกวันไม่มีวันหยุด ถ้าจะมีเซ็กส์ต้องกินก่อน 1 สัปดาห์ และก็คุยกันเรื่องวัคซีนเฟรย่าว่าเราต้องการจะให้น้องฉีดที่ไหน รพ.หรือคลีนิคฯและทำการนัดวัน จากนั้นยื่นแฟ้มและแจ้งความจำนงว่าผลตรวจมะเร็งปากมดลูกเราจะมาดูเองที่รพ.หรือว่าจะให้ส่งไปรษณีย์ ซึ่งพิมเลือกไปรษณีย์ ก็ทำการเขียนจ่าหน้าซองที่อยู่ของเราและจ่ายไป 5 บาทค่าซอง จากนั้นไปการเงิน
  ทีนี้การเงินชั้น 3 ปิดแล้ว พิมก็เลยต้องไปที่ชั้น 2 โดยมีพยาบาลจากการเงินชั้น 3 ที่กำลังจะกลับนำทางให้ พอจ่ายเงินเสร็จพิมก็เดินหลั่นล้าไปซื้อผัดไทย นึกขึ้นได้ว่า อ้าว ลืมยา ต้องรีบวิ่งไปที่ตึก กลัวว่าการเงินจะปิด โชคดีที่มีบันไดเลื่อน ไม่งั้นได้วิ่งขึ้นบันไดแหงๆ -..- ใส่รองเท้าส้นเตี้ยมาซะด้วยแถมเป็นรองเท้าใหม่ยังไม่ค่อยเข้ากับรูปเท้า กัดทีแดงและเจ็บมาก
  พอได้ยาและฟังวิธีการใช้แล้ว ก็กลับไปเอาผัดไทยและเดินเล่นวังหลัง(ที่ไม่มีอะไรเพราะมันปิดจะหมดแล้ว) และ...หลง - -* พิมกำลังมองหาร้านเอแคลร์ แล้วก็หลงซะงั้น มุดไปมุดมาได้กางเกงกระโปรงมาตัวนึง เสื้อหนึ่งตัวและกางเกงผ้ายืดขายาวอีก 1 ตัว แล้วก็ซื้อของจิปาถะพวกขนมนมเนยทั้งหลายกลับบ้าน พอถึงบ้านก็แวะซื้อดินสอเขียนคิ้ว -*- เนื่องจากตอนอยู่รพ. วันกลับพิมดันลืมกระเป๋าเครื่องสำอางค์ไว้ที่รพ. เลยต้องเตรียมทยอยซื้อใหม่ทั้งหมด แต่ไม่ค่อยได้ออกจากบ้านเพราะงั้นเลยซื้อแค่ดินสอเขียนคิ้วพอ แล้วดูกับข้าวอีกนิดหน่อยสำหรับวันรุ่งขึ้นแล้วก็ขึ้นบ้าน ไปหาคุณพ่อคุณลูก :) จบการเดินทางของวันนี้ซึ่งเหนื่อยมากกก เดี๋ยววันที่ 6 มี.ค. ต้องพาเฟรย่าไปฉีดวัคซีนอีกท่าทางจะเหนื่อยกว่านี้ เอ้า สู้ๆ!! ^_^