ช่วงนี้น้องเฟรมักจะติดอยากทำอะไรด้วยตัวเองในหลายๆเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นการปิดประตูรถ,การเจาะกล่องนม,การทาแป้ง หรืออะไรต่างๆในชีวิตประจำวัน เหมือนเด็กๆหลายคนในวัยนี้ แต่การทำด้วยตัวเองในบางเรื่องก็นำมาซึ่งอุบัติเหตุบางอย่างอาทิเช่น ปิดประตูรถแล้วเผลอไปหนีบมือ (โชคดีมากมือไม่หัก),พยายามทาแป้งเองแล้วทำแป้งหกพื้นทำให้พื้นลื่น (ปกติจะให้ทาบนพรม แต่เนื่องจากช่วงนี้อากาศหนาว พิมจะให้เค้ารีบใส่เสื้อก็เลยข้ามเรื่องการทาแป้งไป ทำให้เค้างอแงจะถอดเสื้อออกแล้วทาแป้งเอง ทีนี้พอทาแป้งเอง แน่นอนก็จะใส่เสื้อเองกลับไปอีกที ทำให้เป็นเรื่องอีก เพราะเค้ายังสวมเสื้อเองไม่คล่อง)
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น กิจวัตรประจำวันส่วนใหญ่ เฟรย่าสามารถทำได้เองอัตโนมัติ เช่น
- พอเวลาแปรงฟันจะบ้วนปากและเทน้ำลงแก้วสำหรับบ้วนปากด้วยตัวเอง พอบ้วนปากเสร็จก็วางแก้วไว้ที่เดิม เพราะพิมจะเอาไปวางไว้สูงหน่อยคือตรงหิ้งหน้ากระจกอ่างล้างหน้า แต่เฟรเค้าจะวางได้แค่ตรงอ่างล้างหน้า
- พออาบน้ำเสร็จเรียบร้อย พิมจะปล่อยให้เค้าออกไปเช็ดตัว เค้าจะดึงผ้าเช็ดตัวจากราวมาเช็ดตัวเองและใส่กางเกงเอง แต่เสื้อต้องรอม้วนๆให้และช่วยสวมเพราะส่วนมากมักจะติดตรงแขน
- เวลาเล่นของเล่นเสร็จจะเก็บของเองเรียบร้อย พิมเพียงแค่บอก เตือนเค้าว่าถ้าเค้าจะเล่นของเล่นชิ้นใหม่ก็ให้เก็บของเล่นเก่าก่อนให้เรียบร้อย อย่างเช่น อุปกรณ์ทำอาหาร ตอนแรกพิมให้เค้าใส่ถุงพลาสติกใสที่มาพร้อมกับของเล่นตอนซื้อ แต่ทีนี้ถุงมันขาด เค้าก็บอกพิมว่า คุณแม่ขา ถุงมันขาดแล้วค่ะ แล้วเอากล่อง topper wear มาใส่ของเล่นทั้งหมดแทน ปิดฝา วางบนโต้ะเรียบร้อย น่ารัก หรืออย่างของเล่นเลโก้ เลโก้ที่พิมซื้อให้เค้าจะมีแบบสี่เหลี่ยมกับแบบวงกลมหมุนๆ พิมบอกเค้าว่าให้แยกสี่เหลี่ยมกับวงกลมคนละถุง ให้เหมือนตอนซื้อมาใหม่ๆนะคะ พอเฟรย่าเล่นเสร็จก็จะเก็บแยกใส่กล่องเรียบร้อยเหมือนเดิมทุกครั้ง ถือว่าดูแลรักษาของดีมาก
- เวลากินนม พิมจะเป็นคนเจาะให้เพราะกล่องนมอยู่บนโต้ะ และโต้ะอยู่เหนือเตียงเพื่อกันเค้าบีบระหว่างเจาะแล้วนมหก พอเค้ากินเสร็จ เค้าจะบอกทุกครั้งว่ากินหมดแล้ว แล้วเอากล่องนมไปทิ้งถังขยะเอง
- เวลาทานข้าวเสร็จก็จะเก็บจานชามเข้าครัว เติมน้ำรองชามเรียบร้อย บางครั้งจะล้างจานให้ด้วย = = แต่เค้าชอบเล่นน้ำนาน และเทน้ำยาล้างจานเยอะ กลัวอันตรายเลยให้เค้าทำหน้าที่แค่เก็บจานพอ
- เวลาเข้านอน เค้าจะใส่ถุงเท้า จัดหมอน ห่มผ้า ด้วยตัวเอง โดยที่เราเพียงแค่บอกเท่านั้น
ถือว่าเฟรย่าโตขึ้นมากและทำอะไรๆหลายๆอย่างได้ รวมถึงเล่าเรื่องต่างๆได้ด้วยเช่น ชื่อตัวละครในการ์ตูนที่เค้าดู,เล่าเรื่องประทับใจหรือเรื่องที่เค้าจดจำมาจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้น
วันนั้นพิมดุเฟรย่าเรื่องแป้ง เพราะวันนั้นเราอาบน้ำกันตอนเช้าและน้ำเย็นมาก พิมพยายามให้เค้ารีบแต่งตัวให้เรียบร้อยหลังอาบน้ำเสร็จ เพราะเค้าเพิ่งหายจากอาการไอ แต่กลายเป็นว่าเค้างอแงจะทาแป้ง และทาไม่เลิก คือเทแป้งเยอะมาก และไม่ยอมเอาไปเก็บ พิมก็ดุเค้าอยู่นานมากๆเกือบๆชม. เค้าเองก็ร้องไห้นานเหมือนกัน พอตอนเย็นเค้าก็มาเล่าให้พิมฟังว่า 'วันนี้เฟรย่างอแงไม่ยอมให้คุณแม่เก็บแป้ง แล้วเฟรย่าก็ร้องไห้ เฟรย่าไม่ยอมแต่งตัว เฟรย่าก็เลยโดนคุณแม่ดุเลย' พอจังหวะที่เป็นเสียงคนพูด ไม่ว่าจะเป็นเสียงเฟรหรือเสียงพิม เค้าจะทำเสียงพากษ์ที่ต่างจากการเล่าเรื่องปกติ คือน้ำเสียงจะอ่อนลง เพื่อพากษ์ว่าเป็นเสียงพูดของคนนั้นๆ
วันนี้ตอนกลางคืนก่อนที่จะมาเขียนบทความนี้เองก็เช่นกัน มีเหตุการณ์ที่พิมประทับใจเค้ามากๆเลย
พิม: เฟรย่า เตรียมตัวนอนได้แล้วนะลูก จะปิดไฟแล้วนะ
เฟรย่า: เดี๋ยวเฟรย่าจัดที่นอนก่อน (เรียงหมอนเรียบร้อย)
พิม: OK งั้นแม่ปิดไฟละนะ (อุ้มเฟรไปปิดไฟ)
เฟรย่า: คุณแม่ทำอะไรคะ
พิม: ห่มผ้าลูก
เฟรย่า: มาห่มผ้ากับเฟรย่าไหมคะ
พิม: ห่มไงอะลูก ผ้าเฟรย่าผืนเล็ก
เฟรย่า: ผ้าห่มสีเทาของเฟรย่านุ่มน้
พิม: OK...งั้นเฟรห่มให้แม่นะ
เฟรย่า: ฝันดีค่ะ รักคุณแม่ค่ะ
พิม: ฝันดีค่ะ รักเฟรย่าเหมือนกันค่ะ
เฟรย่า: วันนี้เฟรย่าจะเอาตุ๊กตาคิตตี้มากอด คุณแม่ซักหมดแล้วใช่ไหมคะ
พิม: ใช่ลูก ผ้าห่มกับตุ๊กตาทุกตัว คุณแม่ซักหมดแล้ว หนูกอดตัวไหนก็ได้ แต่นอนห่างหน้าต่างหน่อยเดี๋ยวดึกๆอากาศหนาว แล้ววันนี้ไม่กอดตุ๊กตาแต่มากอดคุณแม่แทนได้ไหมลูก?
เฟรย่า:ค่ะ...ฝันดีค่ะ รักคุณแม่ค่ะ
พิม: ฝันดีค่ะ รักเฟรย่าค่ะ
