วันนี้พิมพยายามจัดการตัวเองและอาบน้ำเฟรย่า+กินข้าวให้เรียบร้อยก่อนเที่ยง เพื่อจะได้เรียกรถแท็กซี่ที่ต้องเผื่อเวลาเผื่อว่ารถอยู่ไกลมาช้า เพราะนัดรพ.บ่าย 2 ครึ่ง จริงๆก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรแต่พิมกลัวจะมีปัญหาเอาอีตอนพฤหัสหน้านี่สิ ที่นัด 8โมงยื่นบัตร 10-11โมงตรวจ เพราะ 7-8โมงเป็นเวลาอึอึ้ของเฟรย่าซะด้วย แล้วเราก็จะยุ่งมากๆๆๆๆ เพราะหลังน้องอึเสร็จจะกินเยอะเป็นพิเศษ แบบมื้อ 8 โมงจะข้ามไปเป็น 9-10 โมงเลย
วันนี้โชคดีหน่อยเพราะเฟรย่าหลงเวลา น้องหลับยาวตั้งแต่ 6 โมงยัน 10 โมง ทำให้พิมมีเวลาทำกับข้าว กินข้าว อาบน้ำ จัดการตัวเอง และเสร็จทุกอย่างตอนเที่ยงพร้อมเรียกรถ ซึ่งรถโทรฯมาบอกว่าอยู่แถวศิริราชถ้ารถไม่ติดก็จะถึงในอีกไม่ช้า พิมก็โอเค บอกแท็กซี่ว่าถ้าถึงแล้วโทรมาบอกแล้วกันพิมจะได้ลงไป(อยู่หอค่ะ) ทีนี้แอพฯเรียกแท็กซี่มันไม่ขึ้นบอกว่าแท็กซี่เลขทะเบียนอะไร ขับถึงไหนแล้ว เหมือนแท็กซี่เค้าไม่ได้กดหรืออะไรสักอย่าง แต่พิมโทรฯไปคอนเฟิร์มให้เค้ามารับแล้ว แท็กซี่ก็รับทราบแล้ว ก็บอกเค้าว่าหออยู่ข้าง 7-11เลย เลี้ยวเข้ามาได้เลยนะ เค้าก็บอกถึงแล้ว พิมก็ลงไปข้างล่าง แต่ปรากฏเค้ารับผู้โดยสารผิดคน -..- ประจวบเหมาะว่ามีแท็กซี่อีกคันเพิ่งขับออกมาจากซอยข้างในพอดี พิมก็เลยขึ้นแท็กซี่คันนั้นไปรพ.แทน
พอถึงรพ.ก็ซักประมาณเกือบๆบ่ายโมง รถติดตรงแยกไฟแดงค่อนข้างนาน และวันนี้คนค่อนข้างเยอะ(มาก) วันนี้พิมสะพายเป้ไว้ด้านหลัง ใส่ชุดเอี๊ยมที่มีกระเป๋าด้านข้าง 2 ข้างแต่ขนาดกระเป๋าข้างก็ใส่ได้แค่มือถือ ไม่พอยัดกระเป๋าสตางค์ที่ใหญ่เวอร์ลงไปได้ (อันที่จริงมันพองเพราะช่องใส่เศษตังค์นะ - -) ก็เลยต้องยัดใส่ไว้ในกระเป๋าเป้ ซึ่ง(ไอ้)กระเป๋าเป้นี่ก็...นะ... ใช้ลำบากแต่ใส่ขนาดได้เยอะดี คือมันเป็กนระเป๋าเซเว่นรุ่น 2013 ที่จะเป็นปากกว้างๆเวลาใส่ของเสร็จก็ม้วนที่ปากมันแล้วเอามาคาดติดเหมือนเบล (อืมมม อธิบายยาก อ่านเองยังไม่ค่อยจะเก็ทเลย เอาเป็นว่ามันใส่ยากอะ 555) เวลาจะเอากระเป๋าสตางค์ทีก็ต้องรื้อ สาเหตุที่ต้องเอาเป้มาเพราะว่ากระเป๋าสะพายพิมแบกไม่ไหวแล้ว พิมชอบสะพายเป้ข้างซ้าย อุ้ม้นองก็อุ้มข้างซ้าย ทีนี้ไหล่ซ้ายมันพังชนิดที่ว่าเคาเตอร์เพนหมดหลอดก็เอาไม่อยู่ละ พิมเลยต้องพักไหล่นิดนึง ก็เลยเอาเป้มา ก็ทดลองที่บ้านแล้วว่ามันเปิดหยิบของไม่ยากเท่าไหร่ แต่ลืมไปว่าเราเอากระเป๋าสตางค์ใส่ไว้ในช่องที่มันเปิดยาก เพราะกระเป๋าซิบข้างหน้าก็กลัวจะโดนล้วง บวกกับมันมีขวดนม มันตุงมาก
ทีนี้เวลาจะจ่ายเงินค่าอัลฯก็ต้องฝากพยาบาลช่วยอุ้มไว้แล้วหยิบเงินออกมา แล้วรับน้องคืนแล้วค่อยไปจ่าย สมบุกสมบันดีแท้ T-T
แต่โชคดีที่วันนี้เฟรย่าไม่เกเรเลย ให้กินนมชงก็กิน พิมก็นั่งป้อนอยู่ที่โซฟาหน้าห้องอัลฯ คนนั่งโซฟาไม่ค่อยเยอะพิมเลยขอยึดพื้นที่เอาน้องวางตรงโซฟาแล้วพิมเอาแขนกันไม่ให้น้องกลิ้งไว้เลยละกัน ไม่ไหว ปวดไหล่มากๆ แล้วทีนี้น้องดิ้นดุ๊กดิ้กผ้าผ่นหลุดรุ่ย ก็มีพี่คนนึงเป็นพยาบาลเด็กของอีกรพ.นึงซึ่งวันนี้เค้าพาญาติมาหาหมอก็มาช่วยห่อผ้าให้ แต่ไม่ทันไรน้องอึอึ้ซะงั้น ก็ต้องพาไปเปลี่ยนแพมเพิสในห้องน้ำ
ทีนี้ก็โชคดีอีกละ มีคุณแม่คนนึงพาลูกเข้าห้องน้ำมาพร้อมกับคุณยาย ก็มาช่วยพิมรองหัวน้องไว้ เพราะตรงอ่างล้างหน้ามีพื้นที่กว้างพอจะเปลี่ยนแพมเพิสได้ก็จริงแต่พื้นมันก็ค่อนข้างแข็ง (พิมสั่งกระเป๋าเป้อุ้มเด็กไว้แต่ยังไม่มาส่งเลยสมบุกสมบันไปนิสสส (เท่าที่เล่ามาก็ไม่นิสละนะ)) แล้วทีนี้เค้าก็รับฝากน้องให้พิมไปเข้าห้องน้ำ พร้อมกับเอาทิชชู่ให้ ก่อนออกห้องน้ำก็ไม่ลืมขอบคุณและเดินออกมานั่งที๋โซฟา รอคิวเหมือนเดิม
ทีนี้เฟรย่าทำตาแป๋ว ตาหวานใส่พิมประมาณว่าอยากกินนมสด(จากเต้า) หลังจากเที่ยวยิ้มหวานส่งความน่ารักให้บุคคลรอบข้าง พิมก็เลยใจอ่อน เปิดเต้ากลางรพ.ให้แสบกินอย่างเอร็ดอร่อยก่อนจะถึงคิวอัลตร้าซาวน์ >_<
ไปถึงห้องอัลตร้าซาวน์ บรรยากาศมืดๆเย็นๆถึงขั้นหนาว อารมณ์เหมือนจะมาดูท้องฟ้าจำลอง -..- ทีนี้ก่อนหมอจะอัลฯ พยาบาลก็ต้องปลดแพมเพิสน้องเพื่อให้เปิดท้องได้สะดวก แล้วก็เอาผ้าห่มมาพันๆเหมือนนางเงือก จากนั้นหมอก็จะทาเจลที่เครื่องแล้วเอามาวนๆที่ท้องน้อง ซึ่ง....มันหนาว น้องร้องจ้าเลย 555 ก่อนที่จะเอานิ้วมาดูดจ้วบๆพร้อมกินนมชง จ้วบๆๆๆ
จากนั้นก็ให้อาจารย์หมอมาตรวจดูอีกที ซึ่งทั้งหมอและอาจารย์หมอบอกว่า ไตและกรวยไตน้องจากการอัลตร้าซาวน์ ปกติดีนะ แต่ก็รอฟังผลพฤหัสฯหน้าอยู่ดี
หลังจากเสร็จภารกิจ(ครึ่งนึง) เราก็ทำการเดินทางไปยังคลีนิคฯเพื่อพาน้องไปฉีดวัคซีน ตอนนั้นเป็นเวลา 5โมงเย็น แต่คลีนิคยังไม่เปิด หมอยังมาไม่ถึง ก็ต้องยืน-นั่งรอกันข้างหน้าก่อน
พอประตูคลีนิคออก พิมก็เข้าไปนั่งข้างใน แอร์เย็น ฮิฮิ ระหว่างรอหมอมา เฟรย่าทำตาหวานพร้อมร้อง(เบาๆ)ขอกินนม(จากเต้า) เปิดให้เต้าอีกแย้ววว >_< แต่พยาบาลใจดี เดินเข้ามาบอกว่า เดี๋ยวเข้าไปที่ห้อง(ตรวจ)3 ก่อนก็ได้ค่ะ พร้อมปิดม่าน จัดหมอนพิง จัดหมอนรองนม เปิดแอร์ เปิดไฟให้เรียบร้อยเลย ระหว่างกินนมเฟรย่าอึอีก -..- ก็เปลี่ยนแพมเพิสกันไป
พอคุณหมอมา พยาบาลก็เดินเข้ามาเรียก พร้อมพาน้องไปชั่งนน. ปรากฏว่า ชั่งได้..... 4.6 กก. *0* แรกเกิด 2780 เดือนที่แล้วชั่งได้(แต่ตอนนั้นน้องยังไม่ 1 เดือนเต็ม ชั่งก่อนประมาณเกือบ 2 อาทิตย์) 3315 เมื่อวันจันทร์ที่ 3 มี.ค. ที่เพิ่งออกจากรพ.ชั่งได้ 4.3 กก. โอ้โห โตไวนะเนี่ย ลูกหมู *0* ไม่แปลกใจเลยทำไมปวดไหล่ ปวดแขน ปวดหลังจังเลย
คุณหมอที่พบวันนี้ก็คือคุณหมอท่านเดียวกับที่ผ่าคลอดพิม วันนี้เค้าพบกับเฟรย่าเป็นครั้งที่ 2 หมอให้ฉายาน้องว่า เซนเซย่า เพราะผมต้องตั้งเป็นโมฮอคเลย 555+ ก่อนจะมารู้ทีหลังว่าชื่อเล่นชื่อ เฟรย่า แหม่ คล้องจองกันซะด้วย จากนั้นก็อธิบายว่าวันนี้จะทำการฉีดยาให้แบบ 6 ตัวในเข็มเดียว คือปกติคนส่วนใหญ่จะฉีดยา 1 ตัวที่เป็นวัคซีนรวมและหยอด1ตัว ทีนี้ก็ดูอาการน้องมีไข้ไหม๊ไรแบบนี้ แล้วก็จะมียากินกลับไป แต่ของที่คลีนิค(ตัวนี้ 1600 บาท) จะเป็นวัคซีนที่รวมหมดเลยในเข็มเดียวคือไม่มีการหยอด ไม่มียากิน และเห็นเค้ารับประกันว่าไม่มีไข้ จากนั้นก็เตรียมตัวไปขึ้นเขียง ฮิฮิ
พอจัดห้องเสร็จ พยาบาลก็เรียกให้ไปฉีดวัคซีน ตอนแรกพอเอาวางลงเตียง น้องกำลังเล่นดุ๊กดิ้กๆ พอเข็มแทงปุ้บ ร้องจ้าเลย แต่คุณพยาบาลน่าจะมือเบาเพราะน้องร้องแป้บเดียว พอเอามาพาดบ่าก็เงียบและ จากนั้นก็จ่ายเงิน กลับบ้าน ถึงบ้าน 6โมงครึ่ง เป็นอันเสร็จภารกิจของวันนี้ เหนื่อยมากมาย xD
Zzz หลับสบายเรยย เจ้าลูกหมู
เฮ้อ.. หนูเหนื่อยค่ะ คุณแม่
